Gisteren was het moederdag, had het eigenlijk niet eens in de gaten, komt omdat ik er weinig mee heb te commercieël. Toen de kinderen klein waren vond ik het super leuk om zelfgemaakte cadeautjes te krijgen, die ze met veel moeite vaak gemaakt hadden, als het goed is heb ik ze nog allemaal.
Maar gisteren was ook de dag dat we naar Amy,Micha en Fellow zouden gaan, om er wat tuinboeken en wat wijzen raad in en om het huis te geven. Hoop dat dat gelukt is, de tuin lag er kleurig bij, net als Amy`s kruiden en groenten in de bakken. Was leuk om hun weer na lange tijd te zien, want de laatste keer is alweer lang geleden. We zouden eigenlijk 15 maart eerst naar Dylan en Natasha in Den Bosch zijn gereden en daarna nog naar Amy en Micha, maar helaas ging dat door de corona niet door. Wel, raar dat je dan weer gaat zonder een knuffel, maar dat komt nog wel, als ik in de gaten had gehad dat het moederdag was dan had ik Dylan en Natsha ook gevraagd, maar dan hier thuis. Had nl gebak bij Bici barista gehaald, zodat ze in Eindhoven ook konden proeven dat het echt lekker was en niet overdreven, haha.
Bij het ophalen van het gebak bij Bici Barista kreeg ik een mooie roos (moederdag) toen realiseerde ik echt me pas dat het moederdag was.🙈 Daarna naar op naar Eindhoven met gebak, onze plastic tuintafel en heel veel tuinboeken.
Bij thuiskomst deed Johan de poort open, staat er een mooi boeket bloemen op ongeveer 1 meter afstand vd poort, (maar goed dat de zon niet scheen, want dan had ik geen bloemen meer over gehad). Mee naar binnen genomen, bleek het niet alleen bloemen te zijn maar ook nog eens in mooie vaas en daarbij nog een doos Belgische Pralines, dit had Dylan laten bezorgen, zo lief en het ontroerde me.
De bedoeling is iedere dag 1 bonbon, of dat lukt is vraag 2😂
Links op de foto ligt de mooie roos van Bici Barista, dan de bloemen/vaas en bonbons van Dylan en daarnaast staat de plant/pot en kaart van Amy, Micha en Fellow💓💓💓
Vanmorgen werd ik gebeld door mijn fysiotherapeut dat ik vanaf woensdag weer naar de fysio kan, hoop dat het dan sneller de goede kant uitgaat met mijn knie, Want ik wil vooruit en langer dan 1 km kunnen wandelen en dan ook nog eens zonder krukken, is verdorie al bijna 5 maanden geleden dat ik bij de jumbo gevallen ben. Maar voor mij gaat alles te langzaam, wat dat betreft. Vanmorgen ook maar weer eens de DAS (rechtsbijstand) een update gestuurd, weer afwachten.
Vanmiddag ging de bel en kreeg ik mijn certificaat van adoptie soldaat in handen, voor mij een teken dat het echt is. Had William Alfred Ashcroft op 4 mei wel een bos rozen gebracht en bij hem het leven overdacht, want zonder hem (en natuurlijk veel andere) had ik daar niet gestaan. Al had ik er eerlijk gezegd liever niet gestaan oftewel in de woord van dan was er nooit oorlog geweest, maar helaas was die er wel. Daarom ben ik blij dat ik dit kan doen, jammer dat mijn Engels slecht is want kom nog niet echt verder met mijn zoektocht naar hem, juist omdat alles in het Engels is. Maar ik zoek door, ben daarbij ook niet de slimste op de laptop, oeps. Hierbij het officieel certificaat, heb wel mijn adres gegevens en de namen vd voorzitter en secretaris zwart gemaakt van de stichting.
Nou, dit was weer een verslagje vanuit de Santekroam hoeêskamer,
Lieve Groet en nog steeds Stay Save Everyone, Yvon...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten